Europees Kampioenschap te Porto – Dag 5 & 6
25/04/2010
Van uitstel komt afstel zegt men wel eens, bij deze zorg ik voor de uitzondering van de regel. We zijn nu al een tijdje terug uit Portugal, hoog tijd dus om ook van de laatste dagen van het kampioenschap verslag uit te brengen.
Dag 5 was zoals gezegd de grote dag voor ons… Allereerst de wedstrijd tegen Servië. De eerste helft hebben we laten zien wat we konden, we hadden dan ook iets goeds te maken. De Zuid-Afrikanen hebben ons de laatste wedstrijd laten zien wat ze konden en dat heeft ons gemotiveerd. De tweede helft van de wedstrijd heeft deze motivatie een negatiever effect gehad. Geboost door de gemaakte goals in de eerste helft hebben de individuele acties de bovenhand genomen en ging onze tactiek grotendeels verloren door deze acties. Dit is volgens mij de eerste keer geweest tijdens dit kampioenschap dat we als team niet de doelstellingen behaald hebben die we ons hebben voorgenomen. Door blij te zijn van winst met deze manier van spelen zullen we volgens mij nooit stijgen in rangschikking. De score van deze wedstrijd was 8-0 in ons voordeel.
De volgende match zoals verwacht dus Portugal. Vanaf de eerste minuut is duidelijk te merken dat de Portugezen geëvolueerd zijn tijdens het toernooi. Door de hoge bodemtijd en hun lichte overmacht tijdens de acties aan de muur hebben we het onderspit moeten delven. Zij het nipt, heel nipt zelfs.
De eerste helft was enorm intens, geen enkele puck werd onbenut gelaten. Voor iedere 10cm terreinwinst moest worden gevochten. In de eerste helft nog waren de Portugezen in staat om door te stoten tot onze goal en te scoren. We hebben na de rust dan ook alles op alles gezet om te zorgen voor de gelijkmaker! Dit is gelukt en de 1-1 is gevallen, als ik zei dat er in de eerste helft werd gevochten voor 10cm terreinwinst dan was dit nu voor 5cm. De daaropvolgende minuten hebben zowel de Portugezen als wij het beste van ons laten zien, met als gevolg dat de puck zowel op de rand van onze doelbak heeft gelegen als op de rand van de Portugese doelbak vooraleer deze werd uitverdedigd. De wedstrijd was spannend en beide ploegen waren zeer aan elkaar gewaagd maar iemand moest de beste zijn en de laatste 20 seconden van de wedstrijd hebben de Portugezen laten zien dat zij beter waren en hebben ze gescoord. 2-1 verloren dus, proficiat aan Portugal (maar we zien jullie nog terug).
Dat de Portugezen een niveau gestegen zijn tijdens het toernooi hebben ze in hun volgende wedstrijd tegen Italië bewezen. Weinigen hadden het verwacht, zelfs de Portugezen niet, maar ze hebben gewonnen tegen Italië. De tweede verrassing van het kampioenschap volgens mij (de eerste was de winst van Spanje tegen Nederland) en hen volledig gegund!
Teleurgesteld door ons verlies tegen Portugal hebben we dezelfde dag en de volgende dag opnieuw tegen Servië moeten spelen, naar mijn mening hebben we niets van onze vorige match tegen hen geleerd en hebben we opnieuw individueel gespeeld zonder de nodige aandacht voor de tactiek te behouden! Waarschijnlijk de laatste wedstrijd met nog minder aandacht als de eerste want als we de overmacht tegen hen hebben gehad waren we die nu zeker kwijt. Waar we eerst nog hebben kunnen winnen met 6-0 (en daarvoor 8-0) hebben we de laatste wedstrijd nipt kunnen winnen met 4-3. Achteraf te horen krijgen dat de Servische ploeg volledig bestond uit (ex-)militairen maakt dit wel wat minder erg. De conditie heeft natuurlijk ook een grote rol gespeeld de laatste wedstrijden want de meesten onder ons waren na de wedstrijd tegen Portugal zelfs door hun reserve heen en speelden enkel nog op karakter… het schijnt dus dat conditie belangrijk is voor onderwaterhockey, … hadden we dat maar op voorhand geweten.
Voor ons zat het erop, over het algemeen vind ik dat we tevreden mogen zijn. We zijn met een fris, nieuw team begonnen aan het toernooi met de instelling om ervaring op te doen en onze tactiek verder uit te testen en verbeteren. Dat is ook wat we gedaan hebben over het algemeen (want er waren wat uitzonderingen) en we zijn gemotiveerd huiswaarts gekeerd, gemotiveerd om te verder te trainen en om hogerop te klimmen. Gelukkig ook geen aswolken meer waardoor we met het vliegtuig naar huis konden.
Ik kan niet sterk genoeg benadrukken wat een ongelooflijke ervaring dergelijk evenement is, ik denk dat Bram (Bari 2007), Matthijs en Andy me kunnen beamen dat deel uitmakend van de nationale selectie en spelend tegen de beste spelers ter wereld het beste is wat een onderwaterhockeyer zich kan wensen.
Het gevoel om tijdens de openingsceremonie (ook al is die onverstaanbaar) of tijdens de finale (mannen en vrouwen) omgeven te zijn door een meute onderwaterhockeyers die allemaal met hetzelfde doel 100den kilometers (ja zelfs 1000den) hebben gereisd om deel te nemen is waarlijk onbeschrijflijk. Je weet dat iedereen die daar aanwezig is zich heeft voorbereid hiervoor, heeft getraind, opofferingen heeft gemaakt om zo goed mogelijk te presteren als speler individueel en als deel van het team! Ik zou zeggen dat schept een sterke band onderling waardoor in combinatie met alcohol zelfs in een discotheek met slechte muziek de sfeer erin kan gehouden worden! Dat de meesten voor trainingsredenen de alcohol al enkele maanden (of langer) hadden afgezworen zal ook wel zijn invloed gehad hebben… enfin je had erbij moeten zijn om het te geloven.
Geschreven door Niels Balens
